شناسایی و تبیین عوامل کلیدی توانمندساز در اجرای مشارکت راهبردی موفق

هدف: هدف اصلی این مطالعه شناسایی عوامل کلیدی توانمندساز در اجرای یک مشارکت راهبردی موفق از دیدگاه‌های نظری مختلف و تبیین نقش آنها در افزایش عملکرد مشارکت‌ راهبردی است. روش: پژوهش حاضر در زمره پژوهش‌های کاربردی از نوع توصیفی ـ پیمایشی قرار دارد. جامعه آماری شامل خبرگان شرکت‌های زیرمجموعه سازمان صنایع هوایی است که در رابطه با مشارکت‌های راهبردی شناسایی‌شده در این پژوهش از دانش و اشراف کافی برخوردارند. به‌دلیل محدود بودن جامعه آماری و دسترسی به کلیه خبرگان، از روش نمونه‌گیری خاصی استفاده نشده است. برای آزمون مدل نیز از روش مدل‌سازی معادله‌های ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزئی استفاده شده است. یافته‌ها: یافته‌های حاصل از تجزیه و تحلیل 79 پرسش‌نامه تکمیل‌شده، اعتبار مدل پیشنهادی و کلیه فرضیه‌های مطرح در آن را تأیید کرده و نشان می‌دهد عوامل توانمندساز شناسایی‌شده (قابلیت مدیریت مشارکت، هم‌سویی اهداف و انگیزه‌ها، تناسب منابع مشارکت و سرمایه اجتماعی مشارکت) در مجموع قادر به تبیین حدود 72 درصد از عملکرد یک مشارکت راهبردی هستند. نتیجه‌گیری: بر اساس مدل پیشنهادی این پژوهش، دو شرکت برای اجرای یک مشارکت راهبردی موفق می‌بایست ابتدا برای بهبود و توسعه مشترک چهار عامل توانمندساز اشاره‌شده اقدام‌های لازم را به عمل آورند. مقیاس‌های اندازه‌گیری و شاخص‌های ارائه‌شده در این پژوهش نیز می‌تواند مرجع مناسبی برای مدیران دو شرکت همکار به‌منظور ارزیابی جامع میزان آمادگی خود قبل از ورود به یک مشارکت راهبردی باشد.